Dag 29
Het voelt zo goed wanneer je het alfabet overloopt met de kleinsten en je merkt dat ze het alle vier vlekkenloos kunnen opzeggen, en dat op 2 weken tijd! Fier op mezelf en op hen natuurlijk!
Als ontspanning heb ik wat buiten gespeeld met de kleinsten na het Engels. Zoals altijd wou Toshi weer niet luisteren en rende hij constant weg. Ik weet ondertussen al dat ik hem gewoon moet laten doen, en hij vanzelf wel terugkomt om sorry te zeggen. Maar nu wilden de andere kinderen naar binnen en was Toshi nog niet terug gekomen. 'Mama' zag dit en ging Toshi halen. Uiteraard ging dit gepaard met heel veel slaan en stampen. Terwijl Toshi meerdere keren geslagen werd, riep hij iedere keer mijn naam, in de hoop dat ik hem zou helpen. Ik heb bewust niet ingegrepen omdat ik zelf ook vond dat hij te ver was gegaan. Nadien heb ik hem op een rustige manier uitgelegd dat zijn gedrag niet kon en zei hij 'sorry mam', en gaf me een dikke knuffel!