De laatste week was zeer moeilijk en emotioneel. Het afscheid nemen van de kindjes was moeilijk, ze hebben als afscheids-cadeautje optredens gegeven voor mij. Super leuk om te zien.

Ook het afscheid nemen van het gastgezin en van de andere meisjes was moeilijk, maar we hebben beloofd om in contact te blijven met elkaar.

Ondertussen ben ik al een paar daagjes terug in België en ondanks dat ik Nepal mis, ben ik toch blij om weer thuis te zijn. Ik heb me makkelijk terug aangepast, en was verbaasd hoe snel ik mijn routine voor ik vertrok weer opgenomen heb.

Tot slot zou ik iedereen willen bedanken voor de spullen die ik allemaal kunnen kopen heb voor het weeshuis (zeker eens tussen de foto's kijken), en voor de steun die ik altijd gekregen heb!

Ik zal dit mooie avontuur nooit meer vergeten.

Mijn voorlaatste week in het weeshuis is zoals altijd goed verlopen. De kindjes maken braaf samen met mij hun huiswerk en helpen 'mama' bij het onderhouden van het weeshuis. Mijn band met de kindjes wordt nog steeds elke dag hechter en hechter, wat het moeilijk zal maken om afscheid van hun te nemen.  Woensdag is mijn laatste stage dag, en dan is er natuurlijk een groot feest in het weeshuis. Ik kijk er naar uit om naar huis te gaan, maar anderzijds kan ik hen toch moeilijk loslaten. Volop genieten van de laatste drie daagjes dus!

Ik heb ook een evaluatie gekregen van mijn mentor hier in Nepal. Hij heeft me zeer veel complimenten gegeven en een A ( wat voor excellent staat). Nu nog de evaluatie van mijn mentor in België afwachten en we kunnen terugblikken op een zeer geslaagde stage in Nepal.

Voor de rest zijn we naar de zoo gegaan met lokale vrienden die we hier hebben leren kennen. De zoo is niet hoe we het bij ons kennen, maar tis wel eens leuk om het te vergelijken. Ze hebben wel geteld 1 tijger en 1 luipaard en voor de rest visssen, vogels, 100 soorten herten en nog een paar andere dieren.

De komende week is het vooral genieten van mijn laatste daagjes, en nog tijd door brengen met de andere Hollandse meisjes die ondertussen goede vriendinnen geworden zijn.

Tot binnenkort in België (en hopelijk schijnt het zonnetje daar, want hier is het regenseizoen begonnen :()

Uitputtende week achter de rug. Maandagavond een traditionele bruiloft mogen meemaken van familie van het gastgezin. Helemaal niet te vergelijken met een huwelijk bij ons. Heel andere gewoonten, maar ondanks het vele volk (twee verdiepingen vol), was het zeer geslaagd. Lekker gegeten en natuurlijk het middelpunt geweest van de hele party als westerse personen, steeds moeten dansen en als we 1 minuut rust wilden, stonden ze alweer aan ons armen te trekken om terug op de dansvloer te gaan (terwijl je toch verwacht dat het getrouwde stel dit in het middelpunt zou staan??).

Woensdag zijn we met verschillende vrijwilligers en met het personeel van de VSN (de organisatie waarmee ik hier ben) naar de berg Shivapurna geweest. De eerste dag hebben we 4 uur naar boven geklommen wat ongeveer een 700 meter was en de volgende dag hebben we nog eens 1 uur geklommen gelijk aan 200 meter om daarna helemaal terug naar beneden te gaan. Ik weet weer waarom dat trekken niets voor mij is, maar het uitzicht heeft het afzien goedgemaakt. De rest van de week nog wat afgezien van mijn pijnlijke benen dus niet zoveel meer gedaan. Dit avontuur heeft me wel doen inzien dat ik dringent weer moet sporten!

In het weeshuis ben ik nu vooral bezig met mijn eindevaluatie en te genieten van de laatste weken met de kindjes. Ze hebben het nu al moeilijk om me in de avonden te laten gaan, omdat ze weten dat ik bijna weg ben. Ben benieuwd wat het zal zijn als ik echt weg ben. :(

Deze week niet zo goed gestart. We zijn hier alle vier ziek geworden na het eten van yoghurt. Geen leuke ervaring, zeker niet als je dan nog eens last krijgt van uitdroging en bijna naar het ziekenhuis moet. Maar ook dit hebben we weer overleefd.

In het weeshuis doe ik niet veel anders dan huiswerk maken met de kindjes, ook wel heel leuk, zeker als je merkt dat ze er ook iets van opsteken.

De zoon van het gastgezin is jarig geweest, dus hebben we een klein feestje gebouwd samen met de familie van het gastgezin.

Donderdag en vrijdag zijn we met de vier ( ik en de drie andere meisjes) naar Nagarkot geweest. Dit is de naam van een berg, waar je een heel mooi uitzicht hebt over de zonsondergang en zonsopgang. Was zeker de moeite waard, om om 4 uur in de nacht op te staan om de zonsopgang te kunnen zien. Zeker eens naar de foto's gaan kijken!

Heb samen met de meisjes ook eens het plaatselijk zwembad opgezocht voor (noodzakelijke) afkoeling, ook weer een hele ervaring. Mannen zijn het  hier duidelijk niet gewoon om meisjes in bikini/badpak te zien.

Voor de rest heb ik er weer een toffe maar rustige week opzitten, en ben ik vandaag uitgenodigd samen met de andere meisjes om mee naar een bruiloft te gaan van een familielid van het gastgezin hier!!! Let's have some party!

De week begonnen met moederdag te vieren met de kindjes (hier vieren ze dat 29 april), en dan vooral met de dochters van 'mama'. Ze hadden eten klaargemaakt en een taart gebakken met kaarsjes erop.

voor de rest help ik de kinderen vooral met het huiswerk maken in de avond, wat ze wel nodig hebben, die begeleiding.

Donderdagnacht ook amper kunnen slapen van het super harde onweer. Ik ben regelmatig recht geschoten in mijn bed. Maar blijkbaar is het het seizoen ervoor, dus zijn we al een beetje voorbereid.

Vrijdag heb ik samen met de andere Hollandse meisjes nog eens een stapje in de wereld gezet. Was weer super leuk!

Tot slot heb ik zaterdag nog een activiteit in het weeshuis gedaan. Ik heb samen met hen een schema opgesteld wat wanneer gebeurt en wie wat doet. Hier waren ze zeer blij mee. Ze gaven zelf aan dat ze structuur nodig hadden en dat taken eerlijk verdeeld moeten worden. Daarnaast heb ik ook 5 huis-regels met hen opgesteld, waar ze zich vanaf nu aan moeten houden. De regels zijn zowel in het Engels als in het Nepalees geschreven zodat iedereen ze kan lezen.

Het was weer een toffe week, nog maar vier weekjes te gaan!

We hebben er weer een heel productieve week opzitten. We zijn de week gestart met het halen van een nieuw visum, aangezien ik maar een visum had van 90 dagen. Bij terugkomst heb ik een zeer boeiende discussie gehad met een Nepalees op de bus. Hij vroeg me wat ik hier kwam doen, hoelang ik hier al was ect,... Uiteindelijk zijn we bij het onderwerp geloof terecht gekomen. Om een lang verhaal kort te maken, hij vond het niet kunnen dat ik niet bid en niet naar de kerk ga. Hij heeft me er dan ook attend op gemaakt dat God mijn hart is en ik in hem moet geloven, anders leef ik niet. Ik heb er zo mijn eigen mening over.

Ik heb ook een huwelijk mogen meemaken. De buurjongen van het gastgezin is getrouwd. Zeer leuk om eens mee te maken, helemaal anders als bij ons. Veel traditioneler en cultuur gebonden. We werden direct door iedereen opgenomen en kregen de opdracht om mee te dansen. Non stop een hele avond moeten dansen, conclusie: misschien toch maar iets doen aan mijn conditie als ik terug ben in België.

Ik heb ook vertaler moeten spelen in het weeshuis deze week. Er kwamen twee sponsers op bezoek die enkel Frans kunnen, dus heb ik tolk moeten spelen. Mijn talen gaan er hier alleen maar op vooruit, waar een buitenlandse stage allemaal niet goed voor is!

Vrijdag ben ik met de oudste kindjes naar de cinema gegaan. We waren in totaal met ongeveer dertien. Ik heb de mama en de tante van het weeshuis ook meegenomen. Niemand van hen had eerder een film in de cinema gezien, waardoor hun dag niet meer stuk kon. Spijtig genoeg voor mij was het wel een Nepalese film, maar Nepalees of niet het ging zoals in de meeste films over liefde. Het is hier echter normaal om te roepen en te telefoneren tijdens de film, redelijk irritant, maar weer een ervaring rijker en daar gaat het toch om.

Tot slot ben ik zaterdag met de drie hollandse meisjes van bij mij in het gastgezin samen met nog drie andere hollanders gaan uit eten en er een gezellige avond van gemaakt. Ik heb de avond afgesloten met een lekkere grote cocktail (Pina colada, mjam mjam!)

Al de kinderen gaan terug naar school deze week, dus zijn het vanaf nu ochtend en avond shiften die me te wachten staan, we moeten er iets voor over hebben he.

Deze week begonnen met het Nepalese nieuwjaar te vieren. Ik bevind me momenteel in het jaar 2071. Ik en de andere chinese vrijwilligster hebben de gezichtjes van de kinderen geschilderd (een leeuw,een kat, een hond,..) Nadat ook de ouderen de verf ontdekt hadden, was het feest naturlijk. Niemand kon aan hen ontsnappen, maar het leverde grappige en toffe momenten op!

Ik heb ook samen met de oudste meisjes van het weeshuis chocoladecake gebakken deze week. Dit vonden ze geweldig. Ze hadden nog nooit cake gegeten, en vroegen het recept om het nog eens te kunnen maken.

Naast deze leuke momenten waren er ook minder leuke momenten deze week. De vader in het weeshuis is op zijn expeditie vertrokken naar de Mount Everest (wie hem wil volgen kan dit doen via deze site: https://everest2014expedition.blogspot.com  )

Het weeshuis heeft ook op het punt gestaan deze week om dicht te gaan, er zijn te veel geldproblemen en de huur van 18 maanden kon niet betaald worden. Uiteindelijk hebben ze toch geld van iemand kunnen lenen, en kan ik mijn stage gelukkig verder zetten.

Het chinese meisje is vertrokken deze week, en er zijn twee nieuwe hollandse meisjes in de plaats gekomen. Ze zullen twee maand in het gastgezin blijven en vertrekken dus nog na mij. Weer leuk om eens je eigen taal te kunnen spreken.

En tot slot het droevigste moment deze week: ik heb afscheid moeten nemen van Ang Lhamu, Futi en van de schattigste jongen ooit: Teshi. Ze zijn naar een andere school verweg van hier en moesten dus uit het weeshuis vertrekken. Ik zal hen missen!!

Ik heb er een super leuk weekje opzitten. Heel de week intensief met de kindjes gespeeld en elke dag de nationale sport van Nepal uitgeoefend, namelijk cricket. De band met de kindjes wordt steeds beter en beter, ik mis hen nu al als ik eens een dagje vrij heb.

Deze week zijn AngLhamu, Teshi en Futi (drie van de vier kleintjes) naar een school gaan kijken met hun sponser. Ze zijn geslaagd voor hun eerste test, en mogen waarschijnlijk naar die school gaan. Dit betekend wel dat ze het weeshuis gaan moeten verlaten en op het internaat gaan die aan de school grenst. Hun sponser zei me dat dit goed voor hen was. De tijd dat ik er was werd er actief met hen gewerkt, gespeeld en is hun gedrag veranderd maar als ik weg ben doen ze weer een hele dag niets. Enerzijds leuk om te horen dat mijn werk beloont wordt, maar anderzijds niet leuk om te horen dat de kinderen het weeshuis moeten verlaten omdat de opvoeding er volgens de sponser door 'mama' niet goed is, en er geld problemen zijn.

Gisteren (zaterdag) ben ik naar First parents day gegaan met de kindjes. Dit is een soort van schoolfeest waarbij drie kinderen van het weeshuis optraden. Daarnaast was er ook een diploma uitreiken van de kinderen. Nepal is Nepal niet als alles 3 uur later begonnen is dan de oorspronkelijke starttijd. Wel heel leuk om de culturele dansen en zang te leren kennen. Tijdens de optredens is er wel een muziek instalatie in brand gevlogen. Het materiaal is niet altijd wat het moet zijn hier. Terwijl je rustig aan het genieten bent van de optredens wordt je naam opeens af geroepen en mag je op het podium gaan zitten tussen de andere VIP- gasten. Naar het schijnt ben ik de eerste vrijwilliger die dit ooit heeft mogen meemaken. Toch iets om zeer blij over te zijn vind ik zo.

Na een geslaagd weekje, gaan we op naar het volgende leuke weekje!

Deze week vooral gespeeld met de kinderen aangezien ze nu allemaal vakantie hebben. De meesten zijn wel naar familie, hun mama of papa. Maar de neeftjes en de nichtjes van de dochters van 'mama' en 'papa' zijn wel in het weeshuis, dus nog steeds de handen vol.

Ik ben gisteren (vrijdag) samen met 2 belgische vriendinnen naar Pashupatinath gegaan. Dit is een plaats met een grote Hindoeïstische tempel, maar ook een plaats waar aan lijkverbranding gedaan wordt. Wanneer mensen sterven is het hier in Nepal de gewoonte om de lijken te verbranden en hun assen in de rivier te gooien. Zeker de moeite waard om eens te zien. Een lijk verbranden duurt ongeveer 3 tot 4 uur. 

Aan het einde van de dag spijtig genoeg afscheid moeten nemen van de twee belgische meisjes. Ik ga hun missen! Het deed deugt om al je gevoelens, gedachten en frustraties eens te kunnen uiten in je eigen taal en tegen vrienden. Maar ik heb weer een nieuwe Chinese in de plaats gekregen.

Tot slot kan ik deze week super blij afsluiten. Ik had vandaag (zaterdag) mijn evaluatie met mijn mentor in België, en hij zag dat het goed was!!!

Vandaag samen met alle kinderen gekleurd, zelfs de oudsten vonden dit super leuk.

De plaatselijke ijsboer kwam voorbij, en alle kindjes maar aan het kijken, dus ben ik zo lief geweest om de kindjes een ijsje te betalen. Hun glimlach erna was veel meer waard dan die paar rupies die ik eraan betaald heb.