Het voelt zo goed wanneer je het alfabet overloopt met de kleinsten en je merkt dat ze het alle vier vlekkenloos kunnen opzeggen, en dat op 2 weken tijd! Fier op mezelf en op hen natuurlijk!

Als ontspanning heb ik wat buiten gespeeld met de kleinsten na het Engels. Zoals altijd wou Toshi weer niet luisteren en rende hij constant weg. Ik weet ondertussen al dat ik hem gewoon moet laten doen, en hij vanzelf wel terugkomt om sorry te zeggen. Maar nu wilden de andere kinderen naar binnen en was Toshi nog niet terug gekomen. 'Mama' zag dit en ging Toshi halen. Uiteraard ging dit gepaard met heel veel slaan en stampen. Terwijl Toshi meerdere keren geslagen werd, riep hij iedere keer mijn naam, in de hoop dat ik hem zou helpen. Ik heb bewust niet ingegrepen omdat ik zelf ook vond dat hij te ver was gegaan. Nadien heb ik hem op een rustige manier uitgelegd dat zijn gedrag niet kon en zei hij 'sorry mam', en gaf me een dikke knuffel!

Vandaag een spelletje gespeeld met de kleinsten dat ik zelf in elkaar had gestoken. Ik had een blad gemaakt met de cijfers op van 1 tot 20 en zij moesten het juist woord bij het juiste getal leggen. Ik had expres het blad leeg gelaten zodat ze er zelf op konden tekenen en kleuren. Ze vonden dit geweldig! Ik had het spel voornamelijk gemaakt omdat ik al gemerkt had dat er weinig concentratie is wanneer ik hen de getallen aanleer in het Engels. Ze houden van kleuren en tekenen dus het leek me een goed idee om beide te combineren.

Voor de rest was huiswerk begeleiding gedaan en wat met hen buiten gespeeld.

Vandaag een stapje terug gezet met de kleinsten, en met hen blijven oefenen op het maken van cijfers en de cijfers leren herkennen. Hopelijk lukt het daarna wat beter om sommen op te lossen. voor de rest wat met hen gespeeld.

Heb vandaag ook mijn eerste paar schoenen moeten weggooien:(. En geloof me, als ik schoenen weggooi dan moeten ze echt wel al helemaal kapot zijn (lang leve de wegen in Nepal).

Vandaag heb ik geprobeerd om wat sommen met de kindjes te maken, maar dit ging niet zo goed. Ondanks dat het makkelijke sommen waren en het zeker op leeftijd was, heb ik hen met handen en voeten (letterlijk) moeten uitleggen wat de uitkomsten waren. Daarna als ontspanning wat met hen gespeeld.

Ik heb afscheid genomen van de Chinese meisjes, ze blijven in mijn ogen toch rare gewoonten hebben soms, die Chinezen. Nu ben ik dus alleen in het gastgezin, hopelijk gaat het niet te eenzaam zijn.

Gisteren eigenlijk het zelfde gedaan als alle andere dagen. Maar vandaag had ik een dagje vrij genomen in de hoop om wat voor het school te werken maar dit is niet zo goed gelukt.

Omdat de Chinese meisjes morgen vertrekken, zijn we vandaag samen met Lucky, (zijn bijnaam die ik hem gegeven heb, en die ondertusse iedereen gebruikt) de zoon van het gastgezin en enkele vrienden van hem gaan lunchen in Boddha. Na de Chinese vrijwilligers ga ik waarschijnlijk een weekje alleen zitten, tot er twee andere vriendinnen van België komen.

Na de lunch hebben we speciaal brood gemaakt met het gastgezin en enkele van hun familieleden voor een groot feest volgende week: 'maha Shivrati'. We hebben het brood ook mogen proeven achteraf, en ik moet zeggen we hebben da goed gedaan!

In de voormiddag het zelfde gedaan als altijd, maar de namiddag was wel heel bijzonder. Er is een vrijwilligster langsgekomen in het weeshuis die kleren had ingezameld voor meerdere weeshuizen in Nepal. Ik heb samen met de Chinese vrijwilligers en de kinderen kleren uitgezocht die bij hen pasten. Het gaf soms wel een grappig resultaat.

Ik heb vandaag ook een korte evaluatie gehad met mijn stagementor, hij zei dat iedereen heel tevreden over me was, en dat de kinderen al veel vooruitgang geboekt hebben op vlak van Engels. Een geslaagde dag dus!!

Deze ochtend toen ik in het weeshuis aankwam zag ik dat Asa thuis was, Asa is het oudste meisje in het weeshuis en ook de oudste dochter van de 'mama'. Ik vroeg haar waarom ze niet op college (hogeschool) was, en ze vertelde me dat de directrische haar naar huis had gestuurd omdat ze het geld dat ze moest betalen voor de college niet bij zich had. Ze mocht pas terug gaan wanneer ze het geld kon betalen.

Ik heb lang nagedacht en heb dan besloten om haar het geld te geven, het bedrag is 13.500 rupies wat ongeveer overeen komt met 100 euro. Aangezien ze geen echte wees is, hebben we afgesproken dat de ouders de helft van het geld terug gaan geven, zodat ik toch spullen voor de weeskinderen kan kopen. Ik ben wel blij dat ik haar kunnen helpen heb, haar ouders geven al hun geld aan het weeshuis waardoor er geen geld meer is voor hun eigen kinderen.

Ik wil jullie dan ook bedanken om mij te sponseren toen ik nog in België was, zonder die sponsering had Asa niet terug naar haar college kunnen gaan.

In de namiddag ben ik naar het plaatselijk schooltje gegaan om de Chinese vrijwilligers wat bij te staan.

Deze ochtend opgestaan in de regen. Vandaag is het maar een sombere dag in Nepal. Na het wandelen door de regen kwam ik aan en hebben de kinderen me begroet met een happy valentine, zo tof om te zien. Dan mijn dag begonnen met het weeshuis te poetsen, ik ga nog een echte poetsvrouw worden!

Daarna wat met de kinderen en hun nieuwe speelgoed gespeeld en hen weer wat Engelse woordjes aangeleerd. Na het aanleren van Engelse woordjes wilden de 2 van de oudste meisjes die vandaag geen school hadden me schminken. Ik heb natuurlijk geen 'nee' gezegd. Daarna nog wat met de kindjes gespeeld.

En als afsluiting van deze dag ga ik gaan eten met het Australische meisje en nog een andere vrijwilligster om haar afscheid te vieren. Ik ga haar missen!

De kindjes weer wat Engelse woordjes laten overschrijven, en hen daarna een ballon als beloning gegeven. Natuurlijk waren ze hier weer super blij mee, en hebben ze er een hele voormiddag mee zitten spelen.

Tijdens mijn vrije tijd heb ik mijn kleren gewassen, handwas of course. Gelukkig hoef ik dit maar vier maand te doen, dus bij deze bedankt mama voor altijd mijn was te doen!

Er zijn vandaag ook weer drie nieuwe meisjes aan gekomen in het gastgezin. Ben benieuwd hoe het gaat lopen.

Vandaag weer de kindjes Engels geleerd, ze woorden in het Engels laten kopiëren. Daarna wat met hen getekend en buiten gespeeld met de bal. Net voor ik wou vertrekken werden de kleinsten gewassen. Wassen houdt hier in kleren uit, op een zak gaan staan en gewassen worden met koud water. Heel confronterend als je de kindjes ziet wenen doordat het water zo koud is, en jezelf elke dag een warme douche kan nemen.

In de namiddag samen met het Australische meisje wat in de zon gelegen op het dak en dan samen naar het weeshuis gegaan. Ze had al de cadeau’s die ze voor de kindjes gekocht had meegenomen, en natuurlijk waren ze hier super blij mee.