Deze twee dagen lijken een beetje op elkaar. Zoals elke ochtend gestart met de Nepalese les en daarna een bezoekje gaan brengen aan pepsi cola town (waar ik in een gastgezin ga verblijven), en aan Thamel (het toeristische gedeelte van Kathmandu). Pepsi cola town is helemaal anders dan het hotel waar ik nu verblijf. De kinderen en volwassenen ontvangen je met open armen en de sfeer die er hangt is ook veel aangenamer. Hier in de omgeving rond het hotel word je meer aangestaard en voel je je soms ongemakkelijk. Het kan dus alleen maar beter gaan!

Omdat hier in de avonden niet veel te doen is, aangezien ze hier rond 21 uur gaan slapen, vervelen we ons soms. Daarom zijn we naar Thamel gegaan in de avond. We hebben wat in de winkeltjes gekeken en eens iets anders gaan eten dan Nepalees eten. Weggaan zonder een avontuur te beleven is natuurlijk not done! Als je ergens naartoe gaat wil je normaal gezien ook terug gaan naar de plaats waar je verblijft, laat dit nu net iets zijn waar wij een probleem mee hadden. We dachten dat ons hotel in een andere stad lag dan hij eigenlijk ligt. Gelukkig hadden we het noodnummer van onze begeleider op zak, die de taxi-chauffeur kon uitleggen waar we moesten zijn. Al bij al was het een super geslaagde avond!

De dag gestart met Nepalese les vandaag. Hoe meer ik het oefen hoe vlotter ik al een paar dingen kan zeggen, maar het blijft toch een moeilijke taal! Daarna zijn we swayambhunath (apentempel) gaan bezoeken. Weer eens gemerkt dat de conditie niet is wat het moet zijn. Toch maar aan werken als ik terug ben!

Vandaag de grootste Boedistische tempel van Kathmandu gaan bezichtigen en nepalese les gekregen. Om naar de tempel te gaan hebben we de lokale bus genomen wat ook weer een avontuur op zich was. Onderweg terug naar het hotel tikte een meisje me op de arm aan, ze wou geld hebben. Ik zei nee, waarop ze probeerde de zonnecreme die ik eerder die dag gekocht had (in een zakje) uit mijn hand te trekken. Dit is haar niet gelukt, dus is ze weg gegaan. Ik vond het nogal beangstigend.

De nepalese les was interessant, maar het is een zeer moeilijke taal. Ik kan wel al een paar dingen zeggen zoals: mero naam Ann ho (wat mijn naam is ann wil zeggen), en mero desh:ko naam Belgium ho (wat wil zeggen dat ik afkomstig ben van belgië).

Ondanks dat ik hier nog maar 3 dagen ben, toch al een mondmasker gaan kopen. De vervuiling gecombineerd met zand is niet goed voor de longen heb ik al gemerkt.

De eerste uitstap in Kathmandu gedaan vandaag. Ik ben Patan Durbar Square gaan bezoek (om het voor jullie duidelijk te maken het is een plaats met vooral Hindoeïstische tempels). Heel dit avontuur heb ik beleefd van op een moto. Ik moet zeggen dat ik mijn leven geriskeerd heb, als je weet hoe het verkeer hier is. Eén en al chaos! Maar ik ben weer een ervaring rijker.

Mijn ogen vielen open toen ik de prijzen van het eten zag hier in Nepal. Ik ben deze middag in een lokaal restaurantje gaan eten waar ik 110 roepie betaald heb, wat ongeveer overeenkomt met 85 eurocent. Wonderbaarlijk dus.

Dag 1 zit er al op! Ik ben de omgeving rond het hotel een beetje gaan verkennen. Ik voelde me nogal aangestaard door de lokale bevolking, al viel het me wel op dat ze hier helemaal niet opdringerig zijn, integendeel. Ze staren je aan maar zullen eerder vriendelijk lachen/ Namasté zeggen dan je op te dringen om iets te kopen.

Daarna heb ik voor het eerst Nepalees mogen eten, het was verrassend moet ik zeggen. Ik heb 3 uur moeten wachten tot het klaar was, om dan te zien dat het eigenlijk kip met rijst en groenten was :). Maar alles was vers gemaakt en helemaal niet te vergelijken met de kip en rijst van België. Ik heb ondertussen ook ontdekt dat als je geen pikant eten lust, je hier niet op de juiste plaats zit. :)

Na in totaal 6 uur vertraging te hebben, ben ik eindelijk aangekomen in Kathmandu. De eerste indruk was wat chaotisch, maar ik zie het volledig zitten. Foto's en meer blog berichten zullen volgen!