Nog 12 dagen
Uitputtende week achter de rug. Maandagavond een traditionele bruiloft mogen meemaken van familie van het gastgezin. Helemaal niet te vergelijken met een huwelijk bij ons. Heel andere gewoonten, maar ondanks het vele volk (twee verdiepingen vol), was het zeer geslaagd. Lekker gegeten en natuurlijk het middelpunt geweest van de hele party als westerse personen, steeds moeten dansen en als we 1 minuut rust wilden, stonden ze alweer aan ons armen te trekken om terug op de dansvloer te gaan (terwijl je toch verwacht dat het getrouwde stel dit in het middelpunt zou staan??).
Woensdag zijn we met verschillende vrijwilligers en met het personeel van de VSN (de organisatie waarmee ik hier ben) naar de berg Shivapurna geweest. De eerste dag hebben we 4 uur naar boven geklommen wat ongeveer een 700 meter was en de volgende dag hebben we nog eens 1 uur geklommen gelijk aan 200 meter om daarna helemaal terug naar beneden te gaan. Ik weet weer waarom dat trekken niets voor mij is, maar het uitzicht heeft het afzien goedgemaakt. De rest van de week nog wat afgezien van mijn pijnlijke benen dus niet zoveel meer gedaan. Dit avontuur heeft me wel doen inzien dat ik dringent weer moet sporten!
In het weeshuis ben ik nu vooral bezig met mijn eindevaluatie en te genieten van de laatste weken met de kindjes. Ze hebben het nu al moeilijk om me in de avonden te laten gaan, omdat ze weten dat ik bijna weg ben. Ben benieuwd wat het zal zijn als ik echt weg ben. :(